狮虎<i></i>担<i></i>鼠蚁<i></i>仇恨？

“叶轩，<i></i><i></i>怪<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧？”

秦君向叶轩嘿嘿笑<i></i>，<i></i>副吊儿郎<i></i><i></i>姿态，仿佛两<i></i><i></i><i></i>哥<i></i><i></i>般。

叶轩嘴角抽搐，<i></i><i></i>骂遍秦君<i></i>祖宗，<i></i>口笑<i></i>：“哪<i></i>啊，<i></i><i></i><i></i>礼<i></i>。”

“<i></i><i></i>，比<i></i><i></i><i></i><i></i>伪君<i></i>，<i></i>更喜欢<i></i><i></i><i></i>真<i></i><i></i>。”杨兰<i></i>声赞<i></i><i></i>。

秦君满头黑线，<i></i>妹<i></i>，<i></i>才<i></i>真<i></i><i></i>，<i></i>全<i></i><i></i><i></i>真<i></i><i></i>。

“其实<i></i><i></i>撕<i></i><i></i><i></i>。”李元霸遗憾<i></i>，让众<i></i>更加<i></i>语，<i></i><i></i>秦君<i></i>命令<i></i>算轻<i></i>。

秦君翻<i></i>翻白眼，继续练枪，<i></i>场<i></i>风波<i></i><i></i>此掀<i></i><i></i>，队伍继续<i></i>进。

坐<i></i>马背<i></i><i></i>法海<i></i>由感叹：“少<i></i>郎啊少<i></i>郎，冲冠<i></i>怒<i></i>红颜，阿弥陀佛……”

什<i></i>玩<i></i>！

秦君<i></i>语<i></i><i></i>向法海，<i></i><i></i>摇头抛<i></i>杂念，继续练枪，<i></i>璃<i></i>李元霸<i></i>左<i></i>右，陪伴<i></i><i></i>身旁。

刚才<i></i>争斗却<i></i>让周围<i></i>修士<i></i><i></i>秦君等<i></i>指指点点，尤其<i></i><i></i>李元霸。

“<i></i><i></i><i></i>力气，<i></i>厮简直<i></i><i></i><i></i>啊！”

“刚才<i></i><i></i>乃<i></i><i></i>榜<i></i>才张岳，竟<i></i>被<i></i><i></i>此轻松<i></i>抛飞<i></i><i></i>。”

“<i></i>厉害<i></i><i></i>孩！”

“<i></i><i></i><i></i>孩？<i></i><i></i><i></i>骨瘦<i></i>柴<i></i>已……”

“<i></i><i></i>！<i></i>见<i></i><i></i>此恐怖<i></i><i></i>孩吗？”

李元霸<i></i>威名<i></i>始流传<i></i><i></i>，张岳本身<i></i><i></i><i></i>名气，<i></i>此羞辱<i></i><i></i>李元霸<i></i><i></i>引<i></i>注<i></i>。