完<i></i>！

秦君<i></i><i></i>咯噔<i></i><i></i>，<i></i>连忙回头<i></i>妲<i></i>等<i></i>喊<i></i>：“<i></i><i></i>快闪<i></i>，它<i></i>目标<i></i>朕！”

<i></i>话间，<i></i>更<i></i>将身边<i></i><i></i>璃推<i></i>。

妲<i></i>四<i></i><i></i>处<i></i>呆滞<i></i><i></i>，听<i></i><i></i><i></i>话<i></i><i></i><i></i>回<i></i>神<i></i>。

“快逃啊！”

秦君怒骂<i></i>，惊<i></i><i></i><i></i>回<i></i>神<i></i>，除<i></i>贤<i></i>搜寻<i></i><i></i>官员<i></i>外，其余<i></i>早<i></i>散<i></i>，<i></i><i></i><i></i>咬牙站<i></i>原<i></i>，脸<i></i>满<i></i>挣扎<i></i>色。

妲<i></i>四<i></i><i></i><i></i>听<i></i>秦君<i></i>话，<i></i>连望雪<i></i><i></i><i></i>逃，<i></i><i></i>低<i></i>头，<i></i>知<i></i><i></i><i></i>什<i></i>。

远处忽<i></i>传<i></i><i></i><i></i>长啸声，<i></i>见哪咤红<i></i>眼睛再次杀向<i></i>古<i></i>魂，再强<i></i>敌<i></i><i></i><i></i><i></i>怕！

黄风<i></i>王<i></i><i></i>知<i></i>真<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>借机假装<i></i>回<i></i>。

至<i></i>易老头，秦君<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知<i></i><i></i>厮估计<i></i>找准机<i></i><i></i>溜，否则<i></i><i></i><i></i>实力怎<i></i><i></i><i></i>被<i></i>古<i></i>魂轰<i></i><i></i><i></i>远。

“<i></i><i></i>亡朕吗……”

秦君苦涩<i></i><i></i><i></i>，<i></i>曾设<i></i><i></i><i></i><i></i>身死<i></i>很<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>被<i></i><i></i>佛祖<i></i>掌击杀，<i></i><i></i><i></i><i></i>死<i></i>圣皇<i></i>诡计，甚至被牛魔王袭杀。

<i></i>万万<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>突<i></i>被<i></i>古<i></i>魂杀<i></i>门<i></i>。

<i></i><i></i><i></i>今，<i></i><i></i><i></i><i></i>怨恨易老头，<i></i>算恨<i></i><i></i><i></i>。

“圣庭<i></i>拳，岂<i></i>尔等<i></i>反抗<i></i>！”

<i></i>古<i></i>魂冷哼<i></i>，<i></i><i></i><i></i>势汹汹<i></i>哪咤，<i></i><i></i>拳轰<i></i>，隔空将哪咤轰<i></i>吐血倒飞，实力<i></i>强，让<i></i>胆寒。