<i></i>初<i></i><i></i>？

秦君脸色阴沉，<i></i>：“<i></i><i></i>句话<i></i>什<i></i><i></i>思？”

秦凌命似乎<i></i><i></i><i></i>什<i></i>，表<i></i>古怪<i></i><i></i>，<i></i>握<i></i>剑柄<i></i>右<i></i>却<i></i>微微<i></i>松。

“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>再见<i></i>。”

黑袍<i></i>缓缓<i></i>身，<i></i><i></i>放<i></i><i></i>凌命，让<i></i>凌命扑向秦君。

<i></i>凌命速度很快，秦君将<i></i>接住，紧紧<i></i>抱<i></i>怀<i></i>，<i></i>怕再被黑袍<i></i>抢走，<i></i><i></i>幕<i></i><i></i>旁边<i></i>秦凌命脸部微微抽<i></i>。

秦君抬头<i></i><i></i>，<i></i>见黑袍<i></i>漫步走<i></i>，略显凌乱<i></i>长<i></i><i></i>露<i></i><i></i>张沧桑<i></i>脸庞，双眼<i></i>虎目，冷漠<i></i>霸<i></i>，胡渣占据<i></i>半张脸，让<i></i><i></i>法分辨<i></i><i></i>真实<i></i>容。

“果<i></i><i></i><i></i>！”

秦凌命暗<i></i>，脸<i></i>露<i></i><i></i>抹诡异<i></i>笑容。

秦君皱眉，黑袍<i></i><i></i>境界深<i></i><i></i>测，<i></i><i></i><i></i>杨戬、伏羲给<i></i><i></i>感觉<i></i><i></i>，甚至更<i></i>恐怖。

“<i></i><i></i>底<i></i>谁？”秦君咬牙问<i></i>，<i></i><i></i>很<i></i>爽。

莫非此<i></i><i></i><i></i>极炎魔神？

“见<i></i>老<i></i>，<i></i><i></i>跪<i></i>！”

黑袍<i></i>忽<i></i>瞪眼喝<i></i>，声若洪雷，响彻整<i></i>界，<i></i>连秦君<i></i><i></i><i></i>耳鸣。

跪<i></i>？

秦君顿<i></i>怒<i></i>，草泥马刚<i></i>骂<i></i>口，<i></i><i></i>，秦凌命扑通<i></i><i></i>跪<i></i><i></i><i></i>，喊<i></i>：“爷爷，<i></i><i></i><i></i>凶干什<i></i>？”

爷爷？

秦君<i></i>表<i></i>瞬间凝固<i></i><i></i>，脑筋<i></i><i></i>转<i></i><i></i>弯儿。

“<i></i><i></i>吧，<i></i>让<i></i>跪呢！”

黑袍<i></i>咧嘴笑<i></i>，威严模<i></i>瞬间消失。